Rondje NL 2017
Het klassiekste Rondje Nederland!
Meer dan een dag fietsen met de CAWB heeft blijkbaar een grote aantrekkingskracht want dit jaar waren de aanmeldingen overweldigend.
Op de dag van vertrek kregen we het traditionele welkomstwoord en motiverende speech van een hoogwaardigheidsbekleder op het gemeentehuis van Moerdijk. Daarna knalden we los. Volle bak vooruit. De eerste etappe was dik 170 kilometer en we zagen schitterende polders en bossen. We reden langs kastelen en stopten bij een echt Slot. De fotografe bij dat Slot schoot een foto van onze beste kant. De kant die wij van elkaar zien als we fietsen ;-). Tot slot gingen we een Kittelse eindspurt aan regelrecht naar Epe.
De dag er op naar ‘pretpark’ Hellendoorn dus op tijd naar bed en telefoon uit. Ja lekker hoor! Halverwege in Ruinen kleddernat. De route bracht ons in Giethoorn. Wat ons betreft mocht het gieten stoppen. Het was mooi om eens te zien maar er was echt niets te doen. Alsof de toeristen weg bleven omdat de CAWB zou komen. Echt onnozel veel bruggetjes in Giethoorn. Die leiden weer tot talloze demarrages van de ongeorganiseerde wielrijders. Ja jongens. Als je de foto’s ziet snap je dat mensen: “Gekke Brabo’s” riepen. We kregen zin in carnaval en dat was te merken. Op de brug in Zwolle kregen we aanspraak van een plaatselijke fietsheldin met fietstassen aan haar drager. “Goedemorgen mevrouw, ook aan het sporten?” Het was heerlijk koersen in het Noorden. Etappe twee van Rondje NL vloog voorbij. Met 180 km op de teller stond daags erna een loeizware grensoverschrijdende etappe op het programma. Via Duitsland en naar Venlo. En met een Kwaremont als afzakkertje gingen we naar bed.
De derde dag. Dat is vaak een breekpunt in deze roemruchte klassieker. Al twee zware etappes achter de rug. Je weet dat er nog twee volgen en dan moet je naar Limburg. Vanuit Hellendoorn gingen we richting ‘Slot Ouwe Meuk Nijenhuis’, Dinxperlo en naar Duitsland. Man man…toeterende oren ‘Links, rechts, vrij…oversteken!’ Dik 170 kilometers en de grenspassage naar Duitsland was indrukwekkend. De brug over de Rijn met de demarrage van twee leden die streden om de KOM en QOM van de CAWB op het hoogste punt van de brug! Bedevaartsoord Kevelaer lieten we rechts liggen. De kaarsjes bij Maria steken we een andere keer aan.
Dankzij Peter zijn lekke band ontsnapten twee Ambassadors naar IJssalon Clevers in Grubbenvorst. ‘Tijd voor ijs. Of twee en een milkshake.’ Het hele peloton volgde hun voorbeeld. Het smaakte voortreffelijk. Het hotel in Venlo was machtig mooi en dat was onze derde etappe ook. Heerlijke bedden, echte vlaai en goed eten en drinken. Héérlijk hoe wij sport, lol en plezier en ontspanning combineren.
De vierde dag. Nog 160 km stoempen door Brabant. ‘Hoe laat vertrekken we morgen?’ vroegen de Ambassadors de avond van te voren aan tafel. ‘Half negen. Nee! Kwart over acht want dan zijn we tenminste voor half negen weg!’. De Ambassadors houden van fietsen en de koers met een knipoog. We vertrokken keurig op tijd. Onderweg was nog echte vlaai geregeld werd Jos en Ellen. ‘Mmmmm…..koffie en verse Venlose flaai. Doet nog mar een stuk en taske!’ Vlaai is heerlijk rennersvoer.
Via de Limburgse Peel naar de Kempen en de ‘zoveel’ zaligheden. Komen we daar ineens Ambassadrice Janneke Scheepers en haar vader tegen. Bijzonder toevallig. Jan Willem haakt weer aan na een dag verlof en we vliegen verder door ons mooie Brabant. De laatste sprint, KOM of QOM Strava klassering via Rijsbergen naar Zevenbergen. In vier dagen tijd hebben we bergen werk verzet en ruim 680 kilometer gefietst.
Als we bij het stadhuis zijn realiseren we ons dat het er op zit. De fans wachten ons op. Familie, vrienden vliegen ons om de nek. Bloemen worden uitgereikt en er wordt geknuffeld. Er volgt een toespraak en we maken de gekke bekken foto. Als we thuis komen zien we op tv hoe Bauke Mollema zijn etappewinst in de Tour “Mollemaalt”. Ook een topper!
Het Rondje Nederland is geslaagd! Ondertussen broeien we op een derde editie. Er zijn genoeg creatieve ideeën. Wordt vervolgd 😉
